Harsymf KH De ZEEGALM

Verdriet en Vreugde: Indiase Soldaten in Flanders Fields

Ver van huis, in de koude, modderige loopgraven van Flanders Fields, beleefden Indiase soldaten een oorlog die ze zich nooit hadden kunnen voorstellen.

Het verdriet was diep—brieven vertellen over bevroren voeten, het geschreeuw van gewonde kameraden en luchten vol rook.

Velen stierven zonder hun familie, zonder laatste rituelen, zonder vertrouwde gebeden.

Toch flakkerden er, zelfs in die troosteloze wereld, momenten van vreugde op. Soldaten zetten zoete chai (thee met melk en kruiden) op boven loopgraafvuren, deelden gekruid eten van thuis als dat mogelijk was,

en zongen volksliederen om het gedreun van de kanonnen te vergeten.

Soms was er een harmonium of dhol beschikbaar (percussie instrument) , en werd er gedanst—heel even vergaten ze waar ze waren.

Sommigen sloten vriendschappen met Franse en Belgische burgers, deelden verhalen, lachten, en dronken soms zelfs een glas bier of wijn samen.

Indische feestdagen werden in stilte gevierd—Diwali met zelfgemaakte lampjes, Eid met fluistergebeden.

Die momenten herinnerden hen eraan wie ze waren.